HIPSTER - CZYLI KTO?

             Mój drugi wpis miał być zupełnie o czymś innym aniżeli to, o czym będę dalej pisał, ale w pewien sposób zostałem sprowokowany. Nie dosłownie, lecz pośrednio. Na facebook’u mój znajomy wysłał mi zaproszenie do polubienia strony „Ruch Anty Hipsterów”. Przeczytawszy tytuł tej strony, a następnie co nieco zapoznawszy się z nią, poczułem się niejako wywołany do tablicy, by wypowiedzieć się na ten temat. Strona ta opisana jest jednym zdaniem:

„Nie podoba ci się nowa subkultura tzw.HIPSTERZY. Przyłącz się do nas i wspólnymi siłami zróbmy z nimi porządek !!!!!!”.  Pomyślałem: ok, każdy ma powód do tego, by wypowiadać swoje zdanie na pewne tematy, ale żeby od razu w tak ofensywny sposób? Zrobimy z nimi porządek? Rozumiem, że zima, że robi się coraz mroźniej, ale po co aż tak podgrzewać atmosferę? Strona nie ma wielu zwolenników, ale nie jest jedyną istniejącą w przestrzeni Internetu, która jest nacechowana negatywnie wobec hipsterów. Dlaczego powstają takie strony?

             Wpierw wypadałoby wyjaśnić, kim jest ów hipster? Chcąc podać coś na kształt definicji zapewne powieliłbym tylko to, co już istnieje w Internecie i powstało przy okazji tworzenia artykułów na temat subkultury hipsterów. Pomyślałem więc, że ciekawym tropem będzie, jeśli zapytam parę osób na swojej uczelni, kim według nich jest hipster i na podstawie ich odpowiedzi sam nakreśli się obraz tego kim on jest. Szczerze powiedziawszy odzew moich znajomych bardzo mile mnie zaskoczył - mimo, że zapytałem jedynie trzy osoby, to ich odpowiedzi były ciekawe i na tyle zróżnicowane, że warto tu przytoczyć każdą z nich.

Gdy zapytałem się kto to jest hipster, odpowiedź pierwszego znajomego była następująca: „to człowiek, który jest modny, ale mu nie wychodzi. Moim zdaniem to głupie, często jest tak, że głupota wchodzi do mody, a potem staje się normalnością, zwyczajem.” Drugiemu znajomemu zadałem nieco inne pytanie – nie o hipstera, lecz o hipsteryzm. Odpowiedź z początku zdawała się równie krytyczna, co poprzednia, jednak potem było już nieco inaczej – zaczął od tego, że hipsteryzm, to ruch, któremu nie do końca udało się. Następnie dodał, że „bardzo fajne w nich (hipsterach) jest to, że pasjonują się muzyką, gdyż muzyka jest czymś najwspanialszym, co człowiek mógł stworzyć, a nie jakieś fabryki lub cokolwiek innego. Niezwykle ciekawe i dobre jest to, że chcieli w pewien sposób wyróżnić  się i odizolować od społeczeństwa i w pewien sposób udało im się to.” Oczywiście kolega nie uznawał za interesujące społecznej izolacji. Nie o to mu chodziło. Miał na myśli to, że oni stworzyli subkulturę, która swymi przymiotami pozwoliła im się wyindywidualizować w społeczeństwie. Warto dodać, że dziewczyna, która stała obok nas i przysłuchiwała się rozmowie nadmieniła, że cechą charakterystyczną zarówno dla wyglądu jak i charakteru hipstera jest zblazowanie.

          Wydawać by się mogło, że już jest pewien materiał, na stworzenie jako takiego obrazu kim jest ów hipster. Jednak postanowiłem zapytać się jeszcze jednej osoby – mojej znajomej, która zawsze ma coś ciekawego do powiedzenia. Tak było i tym razem! Rozmowę ze mną zaczęła mówiąc, że hipster to bardzo pozytywne słowo. Byłem bardzo zaskoczony, że właśnie takim epitetem określiła słowo hipster, więc zapytałem ją, dlaczego akurat tak sądzi, skoro dzisiaj wiele osób tak krytycznie podchodzi do tematu tej subkultury. Ona odparła, że pejoratywne nacechowanie wzięło się z zazdrości osób wobec stylu bycia reprezentowanego przez hipsterów. Przy okazji rozmowy z nią pomyślałem, że najwyższa pora zapytać się o to, jak wizualnie znajoma wyobraża sobie hipstera. Odpowiedź nie różni się od tej, którą często można spotkać na tak wielu portalach internetowych: hipster ma zarost, nosi często sweter, okulary, ale tylko w grubych oprawkach, obowiązkowo rurki, jeśli torba, to zazwyczaj płócienna, zdarza się też parasol, jeśli buty to vansy lub conversy. Według niej hipster ma bardzo fajny styl ubierania się, jednak osobowość i jej uzewnętrznianie się związane jest z bardzo silną formą. Następnie postanowiłem wypytać znajomą o pewne nieścisłości, które napotkałem w Internecie bądź usłyszałem wcześniej. By nie stracić sensu całej konwersacji, przytoczę tutaj cały jej fragement:

„-Interesuje się szeroko pojętą kulturą, sztuką, modą, filmami.(ona)

-W Internecie krąży opinia, że hipster ogląda tylko to, czego nikt inny nie ogląda, słucha tylko tego, czego nikt wcześniej nie słyszał…jak odniesiesz się do tych opinii?(ja)

-Tak, ale co w tym złego? Największą wadą hipsterstwa jest jego silna forma.

-Prawie zawsze, gdy zapytamy osobę, która wygląda jak hipster, czy jest nim w rzeczywistości, osoba odpowiada negatywnie. Dlaczego tak jest?

-Osoby nie chcą przyznawać się do hipsterstwa z powodu pejoratywnego kojarzenia tego słowa w społeczeństwie.

-Czy określiłabyś siebie jako hipsterka?

-Nie, nie mam czasu na wchodzenie w jakąś formę.

-Forma to ubiór, czy aktywność?

-Robię to, na co mam ochotę, nie lubię się określać, szufladkować, ale nie ma w tym nic złego.

-Ale przecież hipster nie lubi się określać, szufladkować!

-To znaczy, że może jestem ;-) ”

Szczególnie ta ostatnia rozmowa z moją znajomą pokazała, że ludzie znają pewne cechy charakterystyczne hipsterom, które przewijają się na większości stron internetowych. Jednak pokazała również, że są sytuacje, przy których granica jest śliska – czy dana osoba przez taki, a nie inny ubiór lub aktywność jest hipseterem bądź nie. To tylko dowodzi jak bardzo nie dookreślone jest wyrażenie, gdy ktoś nazywa kogoś mianem hipstera.

            W pierwszym akapicie napisałem, że ową grupą zostałem wywołany do tablicy. Ktoś, kto to przeczyta, z miejsca może pomyśleć sobie, że jestem hipsterem, a co za tym idzie, ta notka ma na celu bronienie mojej osoby. Otóż nie! Wiele osób zarzuca mi…nie! Jak to zarzuca? A co to, jakiś zarzut, bycie zdefiniowanym do jakiejś grupy społecznej? J Wiele osób nazywa mnie mianem hipstera. Często wymiguje się od tego, mówiąc, że nie, nie pasuje do definicji jaką podaje wiele stron internetowych, ale z drugiej strony coraz częściej ostatnio się przekonuję, że coraz bardziej do tych definicji pasuję. Mogę więc powiedzieć, że tak, jestem hipsterem. Ale zaraz! Przecież hipster nie może przyznawać się do tego, że nim jest! Jak to więc? Spełniam wszelkie przymioty, jakimi on się cechuje, ale przez przyznanie się do bycia nim, nie mogę już nim być?! Ot kuriozum…! J

            Jak napisałem na samym początku, strona, do której polubienia zostałem zaproszony, nie jest jedyną tego typu. Napisałem również, że każdy ma prawo do wyrażania swojego zdania, jednak dobrze, by nie robił tego nazbyt ofensywnie. Ważne jest, by nie naruszać praw innych osób. Ważne też jest, by mieć swój styl, ale nie starać się narzucać go innym. Najważniejsze jednak jest by być sobą – nieważne jak Ciebie nazywają, jeśli w ogóle nazywają – i robić to, co się czuje. Jeśli dobrze się z tym czujesz to wiedz, że to ma sens!

 Na koniec piosenka!